PEMBUAT HUHA PPPM:
Dungu atau berniat jahat?
Sumbangan mutakhir saya kepada pendidikan kebangsaan ialah sebagai Setiausaha Panel Dialog Nasional Pendidikan Negara. Laporan panel, Laporan Panel Dialog Nasional
Pendidikan Negara 2012, telah diserahkan kepada Menteri Pendidikan oleh Pengerusi Panel Dialog
Nasional Pendidikan Negara, Tan Sri Dr. Wan Mohd. Zahid bin Mohd. Noordin pada
30 Ogos 2012. Seterusnya laporan itu menjadi rujukan Kementerian Pendidikan
dalam menggarap Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013—2025 (PPPM).
Semenjak laporan
awal PPPM dilancarkan oleh Perdana Menteri pada 11 September 2012, sehingga pelancaran dokumen akhir pelan itu oleh Timbalan Perdana Menteri pada 6 September baru-baru ini, pelbagai pihak tampil memberikan
pandangan.
Namun ada juga pihak yang bangkit membuat ‘huha’. Catatan ini saya tujukan
kepada pembuat ‘huha’ tersebut. Inilah catatan saya:
Sepuluh jong masuk, anjing bercawat ekor juga.
Demikian orang tua-tua mengumpamakan sikap si dungu antikemajuan. Perumpamaan
ini masih berguna pakai hingga ke hari ini.
Si dungu antikemajuan
bukan sahaja bercawat ekor, malah ‘huha’ — menyalak menentang usaha kaum guru
mengangkat daya fikir anak-anak muda Malaysia menerusi PPPM. Hairannya ialah
pembuat huha itu orang-orang tersekolah. Masakan orang tersekolah masih dungu!
Termaktub dalam
perancangan strategik PPPM ialah tekad kaum guru untuk menghasilkan lepasan
sekolah — sekolah kebangsaan dan sekolah jenis kebangsaan — berdaya fikir aras
tinggi. Daya fikir aras tinggi. Inilah empat perkataan yang menjadi paksi
dokumen PPPM yang setebal 246 muka surat itu.
Dengan kata-kata
lain, dalam satu ayat, PPPM ialah
strategi untuk membentuk bangsa Malaysia berdaya fikir aras tinggi.
Ayat-ayat dan perkataan-perkataan lain dalam dokumen tersebut, sama ada dalam
Bahasa Melayu atau bahasa Inggeris, sama ada dalam bentuk rajah atau gambar,
sama ada hitam putih atau berwarna, tidak lebih daripada pernyataan tindakan,
pendekatan dan cara bagaimana strategi tersebut hendak dilaksanakan dalam
tempoh tertentu.
Pernyataan
tindakan, pendekatan dan cara bagaimana
itu pula tidak bersifat ketetapan yang muktamad atau arahan yang dipahatkan
pada batu. Justeru tindakan, pendekatan dan cara bagaimana itu merupakan
tindakan mendidik, pendekatan mendidik dan cara bagaimana mendidik, maka sifat
pekerjaan itu anjal, pelbagai, kreatif dan konstruktif.
Maksudnya
pekerjaan mengasah kemahiran berfikir aras tinggi itu tidak seragam. Pekerjaan
di sekolah kebangsaan tentu berbeza dengan pekerjaan di sekolah jenis
kebangsaan. Pekerjaan di sekolah dalam bandar berbeza dengan pekerjaan di
sekolah luar bandar. Pekerjaan guru di Semenanjung berbeza dengan pekerjaan
guru di Sabah dan Sarawak.
Ikhtiar guru
bahasa berbeza dengan ikhtiar guru sains. Ikhtiar guru di sekolah harian tidak
sama dengan ikhtiar guru di sekolah berasrama penuh. Ikhtiar guru sekolah
rendah tidak sama dengan ikhtiar guru sekolah menengah.
Pendek kata,
pekerjaan mendidik tidak seragam sebagaimana pekerjaan menanam kelapa sawit.
Cara menanam kelapa sawit di mana-mana ladang di negara ini adalah seragam.
Cara mendidik, bukan sahaja tidak seragam antara wilayah atau negeri atau
daerah, malah tidak seragam antara sekolah. Hatta dalam sebuah sekolah, cara
mendidik untuk setiap kelas dan untuk setiap murid adalah berbeza dan pelbagai.
Hanya ada dua
keseragaman dalam kerja mengasah kemahiran berfikir aras tinggi di sekolah
seluruh negara — malah di seluruh dunia, zaman berzaman — iaitu kreatif dan
konstruktif.
Kreatif dan
konstruktif. Inilah sifat guru yang diperlukan untuk membentuk murid berdaya
fikir aras tinggi. Inilah sifat bilik darjah untuk mengasuh murid berdaya fikir
aras tinggi. Inilah sifat sekolah untuk menjana murid berdaya fikir aras
tinggi. Inilah sifat PPPM.
Pelan yang
kreatif dan konstruktif untuk menjana lepasan sekolah — generasi baharu pewaris
dan penerus perjuangan membangunkan bangsa Malaysia maju — berdaya fikir aras
tinggi. Pelan yang kreatif, batasannya hanyalah kemahuan dan kebolehan. Maka
selagi ada kemahuan, di situ ada jalan. Maka selagi ada kebolehan, di sana ada
kejayaan.
Pelan yang
konstruktif, batasannya ialah niat jahat. Selagi ada niat baik untuk memajukan
bangsa Malaysia, apa-apa jua perancangan dan apa-apa jua tindakan — sebagaimana
yang tergarap dalam pelan besar seperti PPPM dan pelan kecil seperti rancangan
pengajaran guru — menjurus ke arah peningkatan darjat serta peningkatan daya
upaya.
Sebaliknya,
apabila terbetik setitik niat buruk dalam sanubari, apa-apa jua perancangan dan
apa-apa jua tindakan pasti menjurus ke arah kemusnahan, kehancuran dan
kemunduran. Kemusnahan, kehancuran dan kemunduran yang sangat parah lagi
menakutkan ialah kemusnahan, kehancuran dan kemunduran daya fikir. Inilah sebab
yang melenyapkan kemuliaan bangsa-bangsa dalam sejarah kehidupan manusia
semenjak permulaan alam.
Harapan kita
ialah ‘huha’ pelbagai pihak terhadap PPPM bukan terbit daripada niat buruk yang
tersembunyi dalam sanubari. Harapan kita ialah ‘huha’ itu terbit daripada
kedunguan untuk memahami maksud PPPM, bagai tamsil orang tua-tua yang tinggi
daya fikirnya — walau sepuluh jong masuk, anjing tetap bercawat ekor.
